ความจริง และ ความทรงจำ

เคยอ่านเจอประโยคอยู่ประโยคหนึ่งว่า....
 " จงกล้ายอมรับกับความจริงที่เกิดขึ้น ตราบที่ยังมีลมหายใจและความรู้สึก " 
บ่อยครั้งในชีวิตที่เราถูกความจริงทำร้าย   พอเวลาผ่านไปก็กลับกลายเป็นความทรงจำ
ที่แย่ๆ คนสว่นมากคิดอย่างนั้น เราเองก็เคยคิดลบ มองโลกในแง่ร้าย อาจเพราะเจออะไรแย่ๆมามากเกินไป จึงทำให้รู้สึกกลัว แต่มันก็ไม่ได้แย่ไปซะหมดหรอก เพราะทุกๆช่วงเวลาที่เลวร้ายของชีวิต ก็จะมีสิ่งดีๆพัดผ่านเข้ามาอยุ่เสมอ อยู่ที่ว่าเราจะมองเห็นมันหรือเปล่า?  
อย่างชีวิตเรา  ช่วง 2-3ปีที่ผ่านมา อายุราวๆปลาย29ย่างเข้า 30ปี มันแย่มาก มีแต่เรื่องแย่ๆ ก็คงถึงเวลาชดใช้เวรกรรม เพราะสุขสบายมาหลายปีตั้งแต่อายุ 22-28ปี ชีวิตก็ดีขึ้นๆๆๆอย่างเดียว แม้จะมีช่วง แต่งงาน /ย้ายไปอยู่ฮ่องกง / หย่าร้างกับสามีคนฮ่องกง แต่ก็จะมีสิ่งใหม่ที่ดีกว่าเข้ามาทดแทนเสมอ  เลยค่อยข้างจะใช้ชีวิตไม่ระวังเท่าไหร่ ยอมรับ 
พอเข้า 30 สิ   งานเริ่มงอก 5555+  เรื่องมันยาว.... แต่ก็คิดว่าอยากจะเล่า อยากจะแชร์ให้เพื่อนๆได้อ่าน และสนุกไปด้วยกัน  เราไม่คิดมากแล้ว ตอนนี้ ปลง ได้แล้ว แต่ถ้าเป็นตอนนั้น อาจจะน้ำตาพรั่งพรู 5555+ ก็นะ..ชีวิตก็งี้   ทุกวันนี้ิ หวังแค่ว่า จะมีเวลาพอที่จะมานั่งเขียนเรื่องราวที่ "ดราม่าสุดฮา" ของเราให้เพื่อนๆได้อ่านกันเร็วนี้นะคะ   
                                                ^____^
                                                   //  BY : Pink Sunflower 
                                                           (ทานตะวันสีชมพู) 

บางครั้ง...เราก็เสียเวลาไปมากมาย

กับการนั่งคิดถึงแต่"ความรู้สึก"เก่าๆ

 ในอดีต ไม่ใช่ "คนเก่าๆ"ในอดีต