มองดูผู้หญิงที่หยุดตรงกระจกเงา เป็นคนที่ฉันรู้จักดีกว่าใครๆ
มาวันนี้ดูไม่เหมือนคนเดิม มาวันนี้ดูเปลี่ยนไป ในแววตาไม่มันใจตัวเอง
มองดูอีกที นี่ตัวฉันเองใช่ไหม? ทำไมอะไรจึงเปลี่ยนไปได้เพราะเขา
เอาชีวิตไปฝาดไว้ทำไม?? แทบไม่เหลือแม้แต่เงา..................
ตามหาตัวเอง..ที่หายไปนาน เมื่อทุกอย่างยังเหมือน..อยู่ไปวันๆ
ตามหาตัวเอง..ที่หาไม่เจอ ได้แต่เจอะแต่ความเงียบงัน
แล้วเมื่อไหร่จะยิ้มอย่างเดิม ให้ได้เจอะตัวเองอีกครั้ง
หัวใจที่มันอ่อนแอ แท้จริงมันเคยแกร่งเคยแข็งแรง
ซักวันคงมีเรี่ยวแรง....เป็นอย่างคนเดิม
ลืมตาอีกทีวันพรุ่งนี้คงเปลี่ยนไป คงมีอะไรดีกว่าเดิมที่เป็นมา
ไม่ต้องเสียใจกับเรื่องเดิมๆ ความเป็นฉันต้องกลับมา
เวลา....คงช่วยรักษาให้ดีกว่านี้
แล้วเมื่อไหร่จะยิ้มอย่างเดิม.... แล้วเมื่อไหร่จะลืมซะที....
ไมต้องกอดความทุกข์ต่อไป ไม่ต้องอยู่กับความผิดหวัง....
หัวใจที่มันอ่อนแอ แท้จริงมันเคยแกร่งเคยแข็งแรง ซักวันคงมีเรี่ยวแรงเป็นคนเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น